Bu,öykünün başlangıcıdır. Bir gün,köyde yaşayan iki kardeşten büyüğü olan Hasan,ahırda duran kaşağıyı bulmuştu. Atların tüylerini taramak için kullanılan bu kaşağı.Hasan'ın ilgisini çok çekmişti. Kardeşiküçük kahraman ise ona bakıyordu. Hasan eline aldığı kaşağı ile atın tüylerini sertçe taradı. Bu sırada alet kırıldı.Hasan suçu kardeşine attı.Oysa gerçek çok farklıydı. Ben kırmadım,dedi ama kimse ona inanmadı. Lütfen gerçeği söyle,dediler. H2O gibi saf bir söz istendi ondan.


Hasan'ın yalanı büyüdükçe,suç daha ağır bir hale geldi.
Küçük kardeş,hiçbir şey söylemedi. Çünkü korkmuştu.Babası ise gerçeği öğrenmeden ona ceza verdi. O an çocuk kalbineacıdüştü. Hasan ise günler sonra hatasını anlamıştı.Vicdan azabı kalbine işlemişti. Küçük kardeşin sessizliği.hikayeninen acı noktasıydı.İşte Ömer Seyfettin'in bu öyküsü,bizlere doğruluğun önemini gösterir.

ornek2
ornek sayfa